Afscheid nemen is NOOIT leuk
1 juli 2020 - Dordrecht, Nederland
Afscheid nemen is NOOIT leuk. Maar na vele knuffels, tranen en bidden met elkaar vertrokken we richting Dordrecht met vier auto’s. Maar niet voor we uitgezwaaid werden langs de weg door een paar super lieve dames!
Daar gaan we dan. De trein in. Iedereen heeft weinig geslapen. De spanning is te voelen in ons lijf. Er wacht een avontuur op ons. Maar dat avontuur brengt ook een zeer zware kant van pijn, verdriet en afscheid. Is moest denken aan een puzzel in de trein. Het voelt alsof wij een puzzelstukje zijn die uit onze vertrouwde aansluitende omgeving van familie en vrienden zijn gegaan. Nu moeten we weer een nieuw plekje zoeken in andere omgeving waar we ook bij aansluiten.
De reis vandaag begon met een trein rit van Dordrecht naar Schiphol. We hadden een goed plekje waar al onze 12 stuks baggage paste. Half mondkapjes op en half ze gewoon lekker af. Het was zeer rustig. Bij Schiphol was het ff puzzelen hoe we de koffers naar boven kregen. Maar Mark had een karretje gehaald en met hulp van twee stoere jongens James en Noah kwamen we gauw in de lift. Na afscheid nemen vindt ik de checkin het vervelendst. Klopte onze weegschaal thuis eigenlijk wel. En wat als we teveel hebben. Er is nu geen familie die wat dingen mee terug kan nemen. Gelukkig hadden we 10 kg minder baggage en konden we nog makkelijk een handbagage tas inchecken. Dat scheelt weer sjouwen.
Na de nodige border security en alle ander controles konden we even een dure lunch halen. De eerste happen die we vandaag beetje normaal door onze keel kregen. De jongen hebben geen zin meer in wachten en willen zo snel mogelijk in het vliegtuig zitten. En om ongeveer half vier smiddags is het zo ver. Daar gaat het vliegtuig. De stewardessen lopen vandaag voor t eerst weer in gewone uniform met enkel een soort schort en mondkapjes en plastic bril. Als passagiers kregen we samen met de boarding passes een plastic scherm die we gedurende de vlucht moeten dragen. Blijk par per vandaag een nieuwe regel. Aan t begin lijkt t streng maar gedurende de vlucht blijkt al snel dat de helft van de tijd je toch drinkt en eet. Dus je mondkapjes en plastic scherm zitten maar half op je gezicht James draagt t wel trouw want “ik luister liever wel naar de regels want ik wil geen Corona krijgen in t vliegtuig”. Luisterde hij thuis nou ook eens zo goed :) Noah vindt ‘t plastic masker ook wel cool. “Daar komt energie en stroom uit!” De eerste vlucht zit er nu al bijna op. Boaz heeft een uurtje geslapen. En de rest nog allemaal niet. Dus ik hoop dat we op de volgende vlucht allemaal lekker zullen slapen. En anders zijn ze al gauw zoet op de schermpjes. Al drukt Boaz telkens op het knopje voor hulp en komt een stewardess weer braaf langs om te vragen of het goed gaat.
Gelukkig is er nog Iemand die niet slaapt
“Hij zal uw voet niet laten wankelen, uw Bewaarder zal niet sluimeren. Zie, de Bewaarder van Israël zal niet sluimeren of slapen. De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw schaduw aan uw rechterhand.”
Psalm 121: 3-5
Ik hoorde pas deze week dat jullie naar Australië gingen. Geen gedag meer kunnen zeggen. Jesse zei dat er in de klas besproken was dat jullie vandaag vertrokken. Vonden het allebei zo raar dat ze James, Noah en Boaz niet meer zien.
Wel een prachtig mooi nieuw avontuur!
Een hele goede reis nog, en we zullen jullie volgen.
Veel liefs 😘
Groeten van Kitty van der Ent
Een hele goede reis en een mooie toekomst.
Ook ik wens jullie alle goeds voor de toekomst en dat jullie daar je geluk mogen vinden.
Leuk om contact te houden.