Oranje boven... we hebben een huis!

Het is alweer even geleden dat we hier geschreven hebben. We zijn nu alweer iets langer in Townsville dan dat we in quarantaine waren. En inmiddels alweer een maand verder sinds vertrek. De eerste twee weken hier waren al snel gevuld met Mark die probeerde te studeren terwijl we ook regelmatig huizen bezochten en een auto kochten. 
 

Na ongeveer al zes huizen te hebben bezocht liepen we bij een huis binnen en voor het eerst zei ik tegen Mark “Hier kan ik ons wel zien wonen!” Het terracotta gekleurde huis met drie slaapkamers en veel ramen was precies wat we nodig hadden. Maar we hoorden langzaam steeds meer van de makelaars dat het momenteel heel druk is met huizen verhuren. Veel mensen zijn op zoek naar een huurhuis en hier kiest uiteindelijk de eigenaar van het huis wie er in mag. De huizen worden via een makelaar verhuurd en er mag niks qua vloer, muur kleur, gordijnen enzovoort veranderd worden. Dus dat je je thuis voelt als je een huis binnen loopt is wel belangrijk. Na dit huis hebben we nog enkele huizen bekeken. We hebben diverse keren de formulieren ingevuld om door te geven dat we graag in het des betreffende huis wilden wonen. De dagen gingen snel voorbij en elke dag was het wel even druk in ons hoofd met wanneer we eindelijk een huis zouden krijgen. Zouden we straks telkens niet gekozen worden en we dan over een maand nog op zoek zijn? Maar ook wetend dat God altijd al voor ons heeft gezorgd. 

Afgelopen donderdag hadden we de kids net in onze nieuw Toyota Corolla gezet om naar de bieb te rijden waar Mark die dag even in alle rust zou studeren. Ik pakte nog snel mijn telefoon en zag dat ik een par minuten daarvoor een gemiste oproep had. Het was net negen uur geweest en snel luisterde ik naar de voicemail. Hey ging over het huis op Euro Boulevard 4, het huis met een oranje kleur. En ja daar hadden Mark en ik al over gegrapt. “Wedden dat dit het wordt, alleen de naam al”. 

foto hieronder de bieb:

En ja hoor. Dit huis heeft God voor ons apart gezet. We werden gevraagd of we het huis wilden en of we dan snel konden tekenen en alles rond maken. De eigenaar woont er nu nog zelf in en 14 augustus is de sleutel overdracht. En heel misschien zelfs iets eerder. Wow. Nog twee weken wachten dachten we. Maar...die twee weken hoeven we ons niet druk te maken over huizen zoeken en dergelijke. Wat bijzonder hoe één telefoontje alles zo kan veranderen. Inmiddels zijn we alweer wat dagen verder. Deze week hopen we wat meer te weten te komen over de scholen. Zodat ook de kids misschien later in augustus op hun nieuwe school kunnen beginnen. 

Tot die tijd vermaken de jongens zich met zwemmen (het is zwaar leven hier in de winter met gemiddeld 25 graden) en op hun nieuwe steppen met lichtjes rondjes rijden. We zijn inmiddels ook al twee keer naar de kerk geweest en de jaarlijkse kerk picknick. Dus gelukkig weten de jongens ook hoe ze met andere kinderen kunnen spelen en niet alleen met elkaar. 

Vrijdagavond gevierd dat we een huis hebben met lekker ijsje bij het strand.⬇️

“May the God of hope fill you with all joy and peace as you trust in him, so that you may overflow with hope by the power of the Holy Spirit.”
‭‭Romans‬ ‭15:13‬ ‭