Doha en daar voorbij

We hadden een overstap van twee uur in Doha, Qatar. Gelukkig vonden we twee kamers, één voor mannen en één voor vrouwen waar goeie stoelen lagen om in te liggen. Boaz had maar kort geslapen op de eerste vlucht en qua Nederlandse tijd was het inmiddels al ruim elf uur ‘s avonds. Na wat strijd kreeg ik Boaz in slaap op schoot terwijl hij naar slaap muziek op m’n telefoon luisterde. Mark zat met James en Noah in de mannen kamer en ook die twee jongens sliepen snel. De kids hadden zo een klein uurtje geslapen voor we weer moesten boarden  voor de volgende vlucht. Met drie half slapende kids moesten de koffers op de lopende band voor controle en werd Marks tas gecontroleerd voor explosieven.  Tuurlijk doen ze dat bij een gezin waarvan de jongste aan t huilen is omdat hij net wakker is geworden. En James en Noah bijna omvallen van de slaap. Anyways. Kort daarna waren weer aan boord.

Dit keer een volle vlucht. En ook al hadden we aan het eind van de eerste vlucht al avondeten gekregen. Deze vlucht begon ook al snel met een maaltijd en de lichten aan. James en Noah vielen al in slaap voor t eten kwam. Maar Boaz was dus weer niet in slaap te krijgen. Na twee uur heeft hij de strijd opgegeven en viel hij liggend naast Noah en mij in slaap. Daarna konden Mark en ik gelukkig ook een paar uurtjes mee pakken. Het was een vlucht vol veel hobbels waarvan we telkens wakker schrokken. Maar gelukkig zijn we veilig geland in Perth.

In Perth moesten we best lang wachten voor we het vliegtuig uit gingen. Telkens werd een groep van vijftig mensen door de screening gehaald. We kregen formulieren om in te vullen met onze gegevens, een medisch mondkapje en handgel. Daarna werden onze temperaturen opgemeten met een oor thermometer. Gelukkig hadden we niks te declareren dus konden we dat stukje gauw voorbij. Maar daarna mocht iedereen aan tafels zitten en met behulp van politie de formulieren invullen. Veel over wat de kamers enzo zijn in het hotel konden zij niet zeggen. Maar met een Australische glimlach zeiden ze dat we er optimistisch uitzagen over quarantaine. Waarop wij zeiden “als we nu niet optimistisch zijn dan komt t allemaal niet goed”. Daarna was het even wachten op een bus. Politie auto’s met zwaailichten stonden om alle bussen heen. Het voelt beetje alsof er een vliegtuig vluchtelingen is geland. Het blijft allemaal een gekke tijd waarin we nu leven. 

Vijf bussen met elk rond de 15 mensen werden onder begeleiding van politie naar Novotel gereden in Perth. Bij aankomst waren er weer aardige polities die de koffers uit de bus haalden en grapjes moten met de jongens dat ze zich moesten gedragen :) Alle koffers gingen op een hoteltrolley terwijl wij mochten inchecken. We kregen een dikke stapel papier met info over het hotel en quarantine. Alle maaltijden worden geregeld voor ons. Elke dag bij de lunch krijgen we een keuze menu voor de volgende dag. Eventuele extra’s kunnen zij ook leveren of we kunnen boodschappen laten bezorgen. We worden binnen twee dagen allemaal getest voor COVID-19 en twee dagen voor het eind van de quarantaine nog een keer. We kregen ook te horen dat we een king suite hebben met daarnaast nog een extra kamer met tussendeur. We waren gelijk al wat opgelucht. Maar we hadden geen idee hoe het eruit zou zien. Zouden we een bank hebben, een bad, waar gaan we eten?

We kwamen binnen en onze mond viel open. De kids waren helemaal enthousiast. Er zijn drie mega tv’s, de jongens hebben elk een eigen tweepersoonsbed en Boaz een reis bedje. Mark en ik hebben onze eigen kamer met badkamer ernaast. Er is ook een klein keukentje met koelkast, magnetron en aanrecht met wasbak. Er is zelfs een mooie bank en eettafel. Er was alleen een klein probleem toen we in de kamer waren aangekomen. Onze koffers waren nog niet gebracht. En na ruim een halfuur wilde we toch echt de kids ff douchen en naar bed brengen maar we hadden geen kleding en luiers enz. De receptie gebeld en die zag daar ook niks staan. Na ruim een uur hadden ze mede door de video camera’s de koffers gevonden. Per ongeluk naar kamer 909 ipv 1909. No worries mate! Wij blij dat we ze toch weer hadden. En met name de luiers dan ook 🤪

 James dankte vanavond bij het slapen gaan voor de mooie hotelkamer waar we mogen blijven in Perth. En wij kunnen daar alleen maar amen op zeggen. Nu alleen nog hopen dat we de komende dagen als gezin kunnen genieten en niet teveel in elkaars haren zitten 😅

“Loof de HEERE, mijn ziel, en al wat in mij is, Zijn heilige Naam. Loof de HEERE, mijn ziel, en vergeet niet een van Zijn weldaden.”
‭‭Psalm‬ ‭103:1-2